در 19 کیلومتری همدان شهری وجود دارد به نام بهار که مدفن عارف سترگ و عالم ربّانی می باشد که پیوسته سالکان الی الله و دوستداران معرفت را به سوی خود می کشد تا از این مدفن نورانی حظّ لازم و کافی را ببرند و این عارف بالله کسی نیست جز آیت الله شیخ محمد بهاری همدانی(ره) شاگرد بزرگ و برجسته آخوند ملا حسینقلی همدانی (ره).

مرحوم ملاحسینقلی همدانی (ره) بسیار به شیخ محمد بهاری (ره) عنایت داشته و ایشان را حکیم اصحاب خود می شمرد. مرحوم جمال السالکین شیخ محمد جواد انصاری همدانی (ره) همیشه پیاده مسیر 19 کیلومتری همدان تا بهار را برای زیارت مزار شیخ محمد بهاری می آمدند و می فرمودند: بعد از قبر سلمان فارسی (ره) قبری را به نورانیّت این قبر ندیده ام. همچنین علامه سید محمد حسین طهرانی (ره) می فرمود: به تجربه برای من ثابت شده است که ایشان از زوّار قبرشان پذیرایی می کنند.

حضرت آقای علامه حسن زاده آملی (دامت برکاه) هم مکرراً برای زیارت شیخ بهاری تشریف می برند. در یکی از شب ها که ایشان مشرف شدند، بعد از ورود به آرامگاه، کناری ایستاده و دست بر ضریح نزدند. از ایشان پرسیدند: چرا جلو تشریف نمی برید؟ فرمود: من هنوز به مقامی نرسیدم که دست به این ضریح بزنم. مرحوم جمال السالکین میرزاجواد آقا ملکی تبریزی (ره) که رفیق سلوکی شیخ محمد بهاری بودند به شیخ محمد "قبلة العلماء" می گفتند و ازشاگردان ایشان می پرسیدند که آیا مزار شیخ محمد زیارتگاه شده و مردم به زیارت می روند. همچنین میرزا حسین نائینی درمورد عظمت شیخ محمد می فرمایند: شهر آنجاست که شیخ محمد بهاری خفته است.