سقراط در تمام آثار افلاطون جز در رساله قوانين حضور دارد. برخی افلاطون شناسان انديشه ی سقراط تاريخی در آثار دوره اول افلاطون را از انديشه ی سقراط افلاطونی در آثار دوره دوم به بعد جدا می دانند، امّا در نظر برخی ديگر از جمله ياسپرس، سقراط شخص يگانه ای مجسم می شود که خود شناسی مسئله بنيادين زندگی او بوده است. او "خود ما " را روح يا حقیقت انسان معرفی می کند که مرگ اصيل و زندگی اصيل درارتباط بااصالت آن معنا می یابد. سقراط پس ازمحکوم شدن به مرگ با آغوش باز آن را پذیرفت؛ اين پذيرش ناشی بود از نوع نگاه او به مرگ و زندگی.