به یاد دارم تا وقتی در نجف اشرف بودیم، مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانی اعمال «ام‌ّداوود»۱ را با روزه انجام می‌داد! خدا می‌داند که آن بزرگوار به چه مقاماتی رسیده بود. در توصیف او گفته‌اند:
عِشْ یا أَباحَسَنٍ عَلی رَغْمِ الْعِدی     مَلِک الزمانَ وَ آیةَ الرحْمنِ
(ای ابوالحسن، علی‌رغم دشمنان، همچنان به‌عنوان پادشاه زمانه و آیت خداوند رحمان بِزی).