بعد از وفات میرزای قمی شخصی از اهالی شیروان قفقاز همیشه خدمت گزار مقبره میرزا بود، بدون آنکه از کسی پول بگیرد. از او سؤال شد؛ چه چیز تو را وادار کرد که مجّانی به این مقبره خدمت کنی؟ او گفت: من از محترمین اهل شیروان قفقاز بودم و ثروت زیادی داشتم. پس بقصد زیارت خانه خدا و قبور ائمه از شهر خود حرکت نمودم. بعد از فراغ از اعمال حجّ و زیارت مدینه، به طرف مرقد ائمه عراق سوار کشتی شدم. در حین سوار شدن،کیسه پولم در دریا افتاد؛ و امیدم قطع شد و حیران ماندم که چه کنم.