شهید مطهری (رحمة الله) نقل کرده‌اند: مرحوم آیت الله‌العظمی بروجردی (قدس سره) در اواخر عمر بر اثر کسالت قلبی که منتهی به وفات ایشان شد، روزی در همان حال بیماری، خیلی متأثر بودند و می‌فرمودند: «خیلی ناراحتم از این که کاری نکرده‌ام و می‌روم.» دور و بری‌ها گفتند: آقا! شما دیگه چرا؟ شما الحمدلله این‌همه خدمت کرده‌اید که! ای‌کاش ما هم مثل شما بودیم. شما که الحمدلله کارهایی که کردید خیلی درخشان است.