روزی به محضر مرحوم بافقی رحمة الله مشرّف شدیم. از قضا آن روز، جمعه و مصادف با نیمه شعبان بود. فرمودند: «امروز، روز عید است. آیا چیزی از مدح مولایمان دارید؟» کسی اظهار کرد: «آقا! روز جمعه است و مدح هم شعر است و شعر هم مکروه است». مرحوم بافقی متغیر شد و فرمود: «آیا مدح مولایم ولی عصر شعر می شود؟ استغفار کنید». باز یکی از حاضران، از روی مزاح گفت: «آقا! شما حال دارید؟» فرمود: «آیا می شود که بنده، مولا را به خود متوجه بیند و بی حال باشد. من همیشه حال دارم. بخوان!».

آن شخص شروع کرد به قصیده بهائیه که شیخ بهایی سروده و حکایت از تشرّف خود به محضر حضرت دارد: