علم و عمل
محمد نورى
اشاره
انسان دردمندى که انبان بزرگ ابهامهاى خود را گشوده و چشم انتظار دستورالعمل است، از این دستورالعملها چه بهرهاى در نظر دارد؟ آیا جز این است که مىخواهد پس از یافتن راه، حرکت کند و پس از گرفتن دستور، اجرا نماید؟ اگر این گونه نیست و قصد عمل وجود ندارد، آگاهى از این بیهوده است. کسى که آهنگ حرکت ندارد، چرا بىجهت، وقت و فکر و نشاط خود را صرف یافتن و آموختن نقشه مسیر کند؟ همان بهتر که در بىخبرى بماند؛ زیرا دانستن، مقدمه انجام دادن است و عمل، نتیجه علم.
