محمد نورى‏

اشاره‏

انسان دردمندى که انبان بزرگ ابهام‏‌هاى خود را گشوده و چشم انتظار دستورالعمل است، از این دستورالعمل‏‌ها چه بهره‏اى در نظر دارد؟ آیا جز این است که مى‏‌خواهد پس از یافتن راه، حرکت کند و پس از گرفتن دستور، اجرا نماید؟ اگر این گونه نیست و قصد عمل وجود ندارد، آگاهى از این بیهوده است. کسى که آهنگ حرکت ندارد، چرا بى‌‏جهت، وقت و فکر و نشاط خود را صرف یافتن و آموختن نقشه مسیر کند؟ همان بهتر که در بى‏خبرى بماند؛ زیرا دانستن، مقدمه انجام دادن است و عمل، نتیجه علم.