توفیق پسر در سایه اطاعت از پدر

در شرح حال آیت الله العظمی بروجردی نوشته اند: در سال 1314هـ. ق که ایشان بیست و دومین بهار عمرش را پشت سر می گذاشت، پدرش نامه ای به وی نوشت و او را از اصفهان به بروجرد احضار کرد. آیت الله بروجردی گمان می کرد پدرش می خواهد او را برای ادامه تحصیل، به نجف اشرف، که بزرگ ترین حوزه علمیه شیعه بود، بفرستد؛ ولی پس از دیدار پدر و بستگان، مشاهده می کند که برخلاف انتظار وی، آنها مقدمات ازدواجش را فراهم کرده اند.

از این موضوع، اندوهگین می شود و چون پدرش علت اندوه و تأثر او را می پرسد، می گوید من با خاطر آسوده و جدیت بسیار، سرگرم دانش آموزی بودم، ولی اکنون بیم آن دارم که تأهل، میان من و مقصودم فاصله اندازد و مرا از تعقیب مقصود و رسیدن به هدفم بازدارد. پدر می گوید: فرزندم! این را بدان که اگر به دستور پدرت عمل کنی، امید است که خداوند به تو توفیق دهد تا به پیشرفت های مهمی که در نظر داری، برسی. این احتمال را هم بده که اگر به این آرزوی پدر ترتیب اثر ندهی؛ با همه جدیتی که در تحصیل داری، به جایی نرسی! گفته پدر در وی اثر می بخشد و تردید او را برطرف می سازد. سرانجام پس از ازدواج، دوباره به اصفهان برمی گردد سال ها به تحصیل و تدریس علوم و فنون مختلف اهتمام می ورزد.

منبع:  معصومه بیگم آزرمی، سرگذشت های عبرت انگیز از عاقبت گنهکاران، ص 124.