احترام حضرت آیت الله مرعشی به پدرش

به انتخاب: سید مریم طباطبایی ندوشن

زمانی که در نجف بودیم، یک روز مادرم گفتند: «پدرت را صدا بزن تا تشریف بیاورد برای نهار.» حقیر رفتم طبقه فوقانی؛ پدرم در حال مطالعه خوابش برده بود. ماندم چه کنم، خدایا امر مادرم را اطاعت کنم؟ از طرفی می ترسیدم با بیدار کردن ایشان، باعث رنجش خاطر مبارکشان شوم.

خم شدم و لب هایم را کف پاهای پدر گذاشتم و چندین بوسه زدم تا اینکه ]پدرم[ به خاطر قلقلک پا بیدار شد و دید من هستم. پدرم، سیدمحمود مرعشی، وقتی این علاقه و ادب و احترام را از من دید، فرمود: شهاب الدین تو هستی؟!

عرض کردم: بله آقا. دستش را به سوی آسمان بلند کرد و فرمود: «پسرم، خدا عزتت را بالا ببرد و تو را از خادمین اهل بیت (علیهم السلام) قرار دهد».

آیت الله شهاب الدین مرعشی نجفی می فرمود: هرچه دارم از برکت دعای پدرم است.

 پژوهشکده تحقیقات اسلامی، هزار و یک نکته، انتشارات زمزمه هدایت، ص 44