"نظریه‌‌های ناظر آرمانی تئوری‌هایی فرااخلاقی‌اند‌که با رویکردی معنا شناختی‌ شکل گرفته‌اند. این نظریه‌ها حقائق اخلاقی را اموری کاملا طبیعی و قابل تجربه تلقّی می‌کنند که باید بر اساس پسند/ ناپسند ناظران آرمانی فرضی تحلیل شوند. بر این اساس، مثلاً گزاره‌ی اخلاقی«x خوب است.» را باید معادل و هم معنی «ناظران آرمانی به xتمایل دارند.» دانست که دقیقاً می‌توانند جایگزین هم قرار گیرند. بر مبنای این تحلیل معناشناختی، اولاً دیدگاه‌های ناظران آرمانی، حقائق اخلاقی را می‌سازند و ثانیاً ملاک صدق و کذب قضاوت‌های اخلاقی ما قرار خواهند گرفت.