«نسبيت»
از سؤال شما پيداست كه با نسبيت در اخلاق آشنا هستيد، امّا به طور مختصر به تعريف نسبيت گرايي و مطلق گرايي مي پردازيم تا مشخص گردد حياء و غيرت مطلق هستند يا نسبي.
نسبي بودن اخلاق بدين معناست كه ارزش ها و اصول اخلاقي ثابت و پايدار نيستند، بلكه با تغيير شرايط و فرهنگ ها،‌ اخلاقيات هم تغيير خواهند كرد.
نسبيت در اخلاق يعني اينكه هيچ خُـلقي به طور كلي و مطلق خوب يا بد نيست. يك صفت در يك زمان و مكان خاص ممكن است خوب باشد و در شرايطي ديگر ممكن است بد باشد. (مجموعه آثار شهيد مطهري، ج16، ص77 و ج21 ص184)