سید حبیب حسینى ‌‌‌‌

اشاره ‌‌‌‌

بى ‌‌‌‌شک داشتن، استاد و راهنما، یکى از ارکان و شرایط حتمى راه خدا است. بزرگان و عالمان ربانى هم به لزوم آن اشاره داشته ‌‌‌‌اند؛ چنان ‌‌‌‌که جناب حافظ مى ‌‌‌‌فرماید:

طى این مرحله بى همرهى خضر مکن ‌‌‌‌                           ظلمات است بترس از خطر گمراهى ‌‌‌‌

در این ‌‌‌‌باره، در آیات قرآن و روایات اهل بیت (علیهم السلام) شواهدى مى ‌‌‌‌توان یافت که این نوشتار، در صدد بیان آن نیست و آن را به فرصتى دیگر موکول مى ‌‌‌‌کنیم. آنچه بسیار مهم است و از گلوگاه ‌‌‌‌هاى حساس و چه بسا پرتگاه ‌‌‌‌هاى خطرناک راه خدا است، مرحله انتخاب استاد و راهنماى طریق الهى است چرا که مدعیان این معنا در زمانه ما زیاد شده ‌‌‌‌اند و بسیارند کسانى که به واسطه ندانستن شرایط و علامت ‌‌‌‌هاى اولیاى حقیقى خداوند، فریب افرادى را خورده ‌‌‌‌اند که از مال و جان آن ‌‌‌‌ها سوء استفاده ‌‌‌‌هاى فراوانى کرده و نه تنها آن ‌‌‌‌ها را به مقصود نرسانده ‌‌‌‌اند، بلکه همه اشتیاق و استعداد و سرمایه جوانى این صادقان ساده ‌‌‌‌انگار را به باد داده و حتى آنان را از پرداختن به معنویت و راه خدا، پشیمان کرده ‌‌‌‌اند. شرح این فریب ‌‌‌‌خوردگى ‌‌‌‌ها- به ویژه در زمان ما- مثنوى هفتاد من کاغذ شود. هر از چند گاهى داستان یکى از این مدعیان دروغین را در رسانه ‌‌‌‌ها مى ‌‌‌‌شنویم.

حساسیت این مطلب، ما را بر آن داشت تا با بهره ‌‌‌‌گیرى از ارشادات بزرگان و دقت در سیره آنان، به علایم و خصوصیات عرفاى راستین بپردازیم، تا مشتاقان طریق الهى، کمتر دچار این مشکلات شده و بتوانند سراب را از آب تشخیص داده، از این مرحله به سلامت بگذرند. در نتیجه، ملاک ‌‌‌‌ها و علایم مهم و حقیقى را از دغل ‌‌‌‌بازى ‌‌‌‌هاى بعضى افراد جدا کرده، فریب ایشان را نخورند؛ ان شاء الله.

http://bonyadhad.ir/category/home/mags

متن کامل این نوشتار را از لینک زیر دریافت فرمایید.