آداب و فضيلت ذكر خدا و اهل بیت (علیهم السّلام)
در فضيلت ذكر خدا و اهل بیت علیهم السّلام در مجالس :
از حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله) منقول است كه : مبادرت كنيد به سوى باغ هاى بهشت پرسيدند كه كدام است باغ هاى بهشت فرمود كه حلقه ها و مجمع هاى كه ياد خدا در آن كنند و حضرت اميرالمؤمنين (عليه السّلام) فرمود كه در همه جا خدا را ياد كنيد كه او با شما است .
در حديث معتبر منقول است كه : حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله) از هيچ مجلسى برنمى خواستند هر چند اندكى نشسته باشند تا آن كه بيست و پنج مرتبه استغفار مى كردند.
در احاديث معتبره منقول است كه از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) كه ياد كننده خدا در ميان غافلان مانند كسى است كه جهاد كند در راه خدا در هنگام گريختن ديگران و چنين كسى ثواب او بهشت است .
در حديث صحيح از حضرت صادق (عليه السّلام) منقول است كه : هر مجلسى كه در آن جمع شود نيكوكاران و بدكاران و برخيزند و ياد خدا در آن مجلس نكرده باشند آن مجلس در قيامت باعث حسرت و ندامت ايشان خواهد بود.
از حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله) منقول است كه : هر گروهى كه در مجلسى جمع شوند و در آن مجلس ياد خدا نكنند و صلوات بر پيغمبر خود نفرستند آن مجلس حسرت و وبال است بر ايشان در روز قيامت.
در حديث صحيح از حضرت امام محمّد باقر (عليه السّلام) منقول است كه : نوشته است در توراتى كه تغيير نيافته است كه حضرت موسى (عليه السّلام) از پروردگار خود سؤال كرد كه خداوندا مجلسى چند بر من مى گذرد كه تو را عزيزتر و جليل تر مى دانم از آن كه تو را در آن مجلس ياد كنم حق تعالى در جواب فرمود كه يا موسى نام من بردن و ياد كردن در همه حال نيكوست.
از حضرت صادق (عليه السّلام) منقول است كه : حق تعالى فرمود اى فرزند آدم مرا ياد كن در مجمع مردم، تا تو را ياد كنم در مجمعى كه به تر از مجمع تو باشد.
در حديث ديگر فرمود كه حق تعالى مى فرمايد كه هر كه مرا ياد كند در ميان مجمعى از مؤمنان من او را ياد كنم در مجمع ملائكه .
از حضرت امام محمّد باقر (عليه السلام) منقول است كه : هر كه خواهد در قيامت ثواب كامل بيابد در وقتى كه مى خواهد كه برخيزد از مجلس بگويد سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمّا يَصِفوُنَ وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلينَ وَالْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمين .
در حديث ديگر منقول است كه : اين كفّاره گناهان آن مجلس است .
در فضيلت ذكر حضرت رسول خدا (صلى الله عليه و آله) و ائمّه (عليهم السّلام) در مجالس و مباحثه علوم ايشان نمودن و احاديث فضايل ايشان را ياد كردن: از حضرت صادق (عليه السّلام) منقول است: هر قومى كه در مجلسى جمع شوند و خدا را ياد نكنند آن مجلس بر ايشان حسرت خواهد بود در روز قيامت .
حضرت امام محمّد باقر (عليه السّلام) كه ياد ما كردن ياد خداست و ياد دشمن ما كردن از ياد شيطان است .
از حضرت صادق (علیه السّلام) منقول است كه : حق تعالى را ملكى چند هست كه ايشان مى گردند در زمين هرگاه مى گذرند بر جماعتى كه ياد محمّد و آل محمّد مى كنند به يكديگر مى گويند بايستيد كه مطلب خود را يافتيم پس مى نشينند و با ايشان شريك مى شوند در آن امر، پس چون ايشان برخيزند اگر بيمار شوند به عيادت ايشان مى روند و اگر بميرند به جنازه ايشان حاضر مى شوند و اگر غايب شوند جستجوى ايشان مى كنند.
در حديث ديگر فرمود ملائكه كه در آسمان هايند نظر مى كنند به سوى يك و دو و سه از شيعيان كه فضيلت آل محمّد را ذكر مى كنند پس به يكديگر مى گويند كه نمى بينند اين جماعت را با كمى ايشان و بسيارى دشمنان ايشان فضيلت آل محمّد را ذكر مى كنند پس طايفه ديگر از ملائكه در جواب ايشان مى گويند كه اين فضل خدا است به هركه مى خواهد مى دهد و خدا صاحب فضل بزرگ است .
در حديث معتبر منقول است كه : حضرت امام محمّد باقر (عليه السّلام) از ميسر پرسيدند : كه آيا شما شيعيان با يكديگر خلوت مى كنيد و از علوم اهل بيت و فضايل ايشان آن چه مى خواهيد مى گوئيد؟ گفت بلى واللّه حضرت فرمود كه والله من دوست مى دارم كه با شما باشم در آن مجلس كه والله من بوى شما را و نسيم شما را دوست مى دارم به درستي كه شما بر دين خدا و ملائكه ايد، پس يارى كنيد ما را در شفاعت خود به پرهيزكارى از محرّمات و سعى در طاعات .
از حضرت رسول (صلّی الله علیه و آله) منقول است كه : زينت دهيد مجالس خود را به ذكر فضايل على بن ابيطالب (عليه السّلام) كه در او هفتاد خصلت از خصلت هاى پيغمبران هست .
در حديث ديگر فرمود كه حق تعالى براى برادرم على بن ابيطالب فضيلتى چند قرار داده است كه از بسيارى، احصاى آن نمى توان كرد پس هر كه يك فضيلت از فضايل او را ذكر كند از روى اقرار و اذعان گناهان گذشته و آينده اش آمرزيده شود هرچند در قيامت با گناه جنّ و انس بیايد و هر كه يك فضيلت از فضايل او را بنويسد تا علامتى از آن كتاب باقى باشد ملائكه از براى او استغفار كنند و هر كه گوش دهد به فضيلتى از فضايل آن حضرت خدا بيامرزد گناهانى را كه به گوش دادن كرده باشد و هر كه نظر كند به نوشته كه فضيلتى از فضايل آن حضرت در آن نوشته باشد خدا بيامرزد از او گناهانى را كه به چشم كرده باشد.
در حديث ديگر فرمود كه هر كه به يك راهى رود براى طلب علم حق تعالى راهى براى او بگشايد به سوى بهشت به درستى كه ملائكه بال هاى خود را مى گذراند از براى طلب كننده علم با رضا و خوشنودى و استغفار مى كنند از براى طلب كننده علم هر كه در آسمان و هر كه در زمين است حتّى ماهيان دريا و فضل عالم بر عابد مانند فضل ماه است در شب چهارده بر ساير ستارگان .
در حديث ديگر فرمود اف باد بر مردمى كه در هر جمعه خود را از كارهاى دنيا فارغ نسازد براى ياد گرفتن مسائل دين خود و در حديث ديگر فرمود كه حق تعالى مى فرمايد كه مذاكره علم در ميان بندگان من دل هاى مرده را زنده مى كند.
در حديث ديگر فرمود كه با يكديگر مذاكره كنيد و ملاقات كنيد و حديث نقل كنيد كه حديث جلا مى دهد دل ها را و به درستى كه دل ها زنگ مى گيرند چنان چه شمشير زنگ مى گيرد و جلاى دل ها به حديث است .
از حضرت امام محمّد باقر (عليه السلام) منقول است كه : مذاكره علم ثواب نماز مقبول دارد.
حليه المتّقين - علاّمه محمّد باقر مجلسی رحمه الله