مرحوم آقا شیخ غلامرضا یزدی عجیب آدمی بود.
حقایق را باورش آمده بود. چند وقتی در قم بود و صبح ها در مدرسه فیضیه نماز میخواند. پسرش فوت کرد.
او در فوت پسرش گریه نمی کرد و این را خلاف مقام رضایت حق می دانست و می فرمود: امانت خدا بود خودش خواسته بگیرد.
آیت الله  سید محمدتقی خوانساری فرمود ایشان باید گریه کند و الا مریض می شود.
به همین خاطر ایشان را مجبور کردند بر جسد فرزندش نماز میت بخواند.
ایشان نیز در نماز چون به این جمله رسید که می خوانند: «اللهم ان هذا المسجی بین قدامنا» گریه اش گرفت.
 

منبع: ماخذ : ناگفته های عارفان و داستانهایی از علما