یكی دیگر از بارزترین خصوصیات اخلاقی ایشان، علاقه و اظهار ارادت و توسل و تضرع شدید نسبت‏ به ائمه معصومین - علیهم السلام - بود. ایشان می‏ فرمودند از روزی كه خودم روی پای خودم ایستادم، هرگاه لباس نوی می‏ دوختم، نخستین بار می‏ بردم در حرم های ائمه - علیهم السلام - و با مالیدن به ضریح، آن را متبرك نموده، بعد از آن استفاده می‏ كردم، ساختمان كتابخانه، مدرسه، حسینیه و یا هر ساختمانی كه مستقیم زیر نظر ایشان ساخته می ‏شد، وقتی گودبرداری می ‏كردند، ایشان مقداری از تربت‏ سید الشهداء - علیه السلام - را در پی‏ های آن می ‏ریختند و می ‏فرمودند با این تربت من اینجا را بیمه می‏ كنم. و به خصوص هر وقت مشرف می ‏شدند به حرم، در آستانه حرم هنگام ورود خودشان را روی زمین می‏ انداختند و محاسن شان را روی خاك های درب ورودی حرم می‏ مالیدند و به ما می‏ گفتند شماها مثل اینكه خجالت می‏ كشید این كار را انجام دهید، این خجالت‏ باعث می‏شود شما از در خانه اینها دور شوید و شما باید كاری كنید كه دیگران هم تاسی كنند، علاوه بر این در مجالس روضه خوانی هر كجا نام مبارك ائمه معصومین - علیهم السلام - برده می‏ شد، ایشان واقعا بی ‏اختیار اشك می ‏ریختند و آن زمان كه حالشان مساعد بود، به طور ناشناس شبهای عاشورا كرارا در میان جمعیت های عزادار می‏ رفتند و به سینه زنی می ‏پرداختند و می‏ فرمودند من با این سینه زنی خودم را در طول سال بیمه می‏ كنم.
همچنین می‏ فرمودند من در این مدتی كه در قم هستم، هر گاه مشكلی داشتم می‏ رفتم حرم مطهر حضرت معصومه - سلام الله علیها - و چند ساعت در آنجا دخیل می‏ شدم و معمولا گره ‏گشایی می‏ شد. ایشان از روی عشق و علاقه خاصی كه به ائمه معصومین - علیهم السلام - داشتند، سعی می‏ كردند خودشان را خادم ائمه اطهار - علیه السلام - بدانند و سعی هم داشتند كه از طریق مكتوب باشد، یعنی واقعا خادم آنجا باشند.لذا دارای چندین حكم افتخاری در حرم های مشاهد مشرفه شامل منصب تدریس و خدمت افتخاری در حرم مطهر فاطمه معصومه - سلام الله علیها - در قم، منصب خدمت افتخاری در حرم حضرت ثامن الحجج - علیه السلام - ، منصب تدریس و خدمت افتخاری در حرم سید الشهداء - علیه السلام - در كربلا، منصب تدریس و نقابت‏سادات و خدمت افتخاری در حرم حضرت ابوالفضل العباس - علیه السلام - منصب خدمت افتخاری در حرم احمد بن الامام موسی بن جعفر - علیه السلام - معروف به شاه چراغ در شیراز، منصب خدمت افتخاری در حرم حضرت عبد العظیم حسنی در شهر ری، منصب خدمت افتخاری در بقعه سید جلال الدین اشرف از احفاد امام موسی بن جعفر - علیه السلام - در آستانه اشرفیه گیلان، و منصب خدمت افتخاری در حرم علی بن الامام محمد باقر - علیه السلام - در مشهد اردهال كاشان بودند. لذا همیشه در پایان دست نوشته‏ هایشان مرقوم می‏فرمودند: «خادم علوم آل محمد - صلی الله علیه و آله - »، «خادم اهل بیت عصمت و طهارت».
مرحوم والد با وجود كسالت هایی كه داشتند و با وجود كهولت سن، در سن 96 سالگی هیچ‏ گاه از خدمت به مردم غفلت نمی‏ نمودند و همین اواخر عمر و حتی در همین سال آخر، روزی یك مرتبه می‏ رفتند در حرم مطهر و آنجا درس می‏ دادند. هر چه ما خواهش می‏ كردیم آقا شما این درس را در منزل برگزار كنید، نمی‏ پذیرفتند و حتی ایشان همیشه با تاكسی به حرم مشرف می‏ شدند. من این اواخر به ایشان عرض كردم آقا یك اتومبیل پیكان را الآن بسیاری از مردم دارند و اگر شما بخواهید سوار شوید مساله ‏ای نیست.
ایشان می‏ فرمودند: «می‏ دانم، ولی من روزی دو سه ساعت‏ بیشتر با ماشین كار ندارم، برای چه یك ماشین و یك راننده را اسیر كنم؟ من زمانی سوار اتومبیل شخصی می‏ شوم كه همه بتوانند از آن استفاده كنند».

منبع: عقيقي بخشايشي - فقهاي نامدار شيعه، ص 566.