نویسنده:  رحيميان سعيد*
 
 * دانشگاه شيراز، گروه الاهيات
 
چکیده: 

از بين راه های خداشناسی، عارفان، راه انفسی را برتر از راه آفاقی می دانند. خودشناسی امكان رسوخ بی واسطه بشر به تجلی الهی و درك آن را برای او ميسر می سازد. به علاوه می توان با آينه قراردادن صفات انسانی برای صفات الهی، شناختی نزديك تر از اسمای الهی به دست آورد. عارفان مسلمان بر اساس الهامی كه از آيات و احاديث به ويژه حديث «من عرف نفسه (فقد) عرف ربَّه» گرفته اند، به تبيين انواع راه های ارتباط بين خودشناسی و خداشناسی پرداخته اند. ابن عربی، عارف برجسته قرن هفتم، حدود ده تقرير را كه از تقرير امتناع معرفتی آغاز و به تقرير عينيت معرفتی می انجامد برای اين حديث و ارتباط مزبور بيان نموده كه مقاله حاضر عهده دار تبيين مبانی معرفتی بينش وی و نيز شرح و بررسی تقريرهای مزبور می باشد.

منبع: نشریه:  پژوهش های اخلاقی (انجمن معارف اسلامی) :   تابستان 1384 , دوره  1 , شماره  3 ; از صفحه 11 تا صفحه 43 .
 http://www.sid.ir/FileServer/JF/68913840301