اسماءالله؛ رحمان، یکى از اسم هاى زیباى خدا (1)
دی ۱۲, ۱۳۹۴
سید مصطفى حسینى
یکى از اسمهاى نیکو و زیباى خداوند تبارک و تعالى، رحمان است که ۱۵۷ بار در قرآن کریم آمده است. رحمان صیغه مبالغه از ریشه (ر ح م) است که به معناى بزرگ بخشایشگر، مهربان و دلسوز است که بخشش او از سر مهربانى و شفقت و غمخوارى باشد.
معناى لغوى اسم شریف رحمان
رحمت در لغت، به معناى رقّت، نرمى و انعطاف نفسانى است که مستلزم تفضّل و احسان مى باشد ولى این معنا در وجود بارى تعالى صحیح نیست؛ زیرا انفعال، نقص است و نقص در خداوند راه ندارد رحمت درباره خداوند به معناى افاضه خیر و عنایت به نیازمندان است؛ از این رو مرحوم فیض کاشانى درباره دو اسم شریف رحمان و رحیم مى فرماید:
الرحمان و الرحیم من الرحمه و هى افاضه الخیر على المحتاجین، عنایهً بهم. و رحمه الله تعالى تامهٌ و عامهٌ و کامله.
«رحمن» و «رحیم» از رحمت مشتق است و به معناى افاضه بر نیازمندان از روى توجه به آنان است. و رحمت خداوند متعال، تام و عمومى و کامل است.[۱]
متن کامل این مقاله را از لینک زیر دریافت نمایید:
| پیوست | اندازه |
|---|---|
 دانلود مقاله 22 کیلوبیت [3 بار دانلود] | 21.46 کیلوبایت |