محسن جاهد* / امیرحسین تقی‌پورجاوی**

چكیده

این پژوهش با رویكرد تحلیلی، درصدد بررسی و تطبیق دیدگاه‌های فایده‌باوران كلاسیك، جرمی بنتام و جان استوارت میل و ابن حزم اندلسی می‌‌باشد. فایده‌گرایان بیشترین خوشی و شادكامی را بنیاد اخلاق می‌دانند. فایده‌گرایان كلاسیك لذت‌گرا مدعی بودند كه غایت اخلاق، بیشترین غلبه لذت بر الم است. از این‌رو، خوشی و شادكامی در اصطلاح آنها، همان لذت است و لذت را یگانه خیر ذاتی می‌‌دانند. ایشان بر این باورند كه ایجاد لذت و ممانعت از الم، تصمیم‌های اخلاقی ما را تعیین می‌كند. ابن حزم اندلسی نیز دارای آرای فایده‌گرایانه بوده است. این پژوهش، به مقایسه تطبیقی فایده‌گرایان كلاسیك و ابن‌حزم اندلسی می‌پردازد.