آقا سيّد مرتضى كشميرى (رحمه اللّه) از كسانى بود كه تظاهر به غيبگويى مى نمود.

شخصى مى گفت: پشت سر سيّد مى رفتم، به ذهنم خطور كرد كه مگر كسى غير از امام معصوم (عليه السّلام) هم غيب مى داند؟

در اين هنگام، سيّد (رحمه اللّه) برگشت و به من گفت: «نَعَمْ، أَلْمُؤْمِنُونَ يَعْلَمُونَ!» "آرى، مؤمنان هم [علم غيب] مى دانند!"

در فكر فرو رفتم كه «نَعَمْ» گفتن ايشان براى چه بود، من كه فقط در ذهنم خطور كرده بود! در روايت هم داريم كه حضرت امام موسى كاظم (عليه السّلام) عليهِ يكى از امام زاده ها فرمايشاتى فرمودند. راوى مى گويد: در آن مجلس فورا به ذهنم خطور كرد كه حضرت ما را به صله و احسان به نزديكان و خويشاوندان امر مى فرمايد، ولى خود درباره ى ارحام خود چنين مى فرمايد! تا در دلم چنين خطورى شد، فورا حضرت فرمود: اين هم كه عليهِ آن امامزاده گفتيم، از بِرّ و احسان ما به اوست تا با اظهار اختلاف ميان ما و او، از دشمنان محفوظ بماند.

منبع: مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله بهجت(قدس سره)