یکی از شرط‌های مطرح شده در باره مسئولیت اخلاقی، شرط کنترل است. تلقی رایج، مفهوم کنترل را بر اساس دسترسی عامل به امکان‌های بدیل تفسیر کرده‌ امّا جبرگرایی علّی با ارائه ادله‌ای از جمله دلیل پیامد، این تلقی را با چالش‌های جدّی روبرو کرده است. جان مارتین فیشر تمایل دارد چالش جبرگرایی علّی، به‌خصوص نتیجه‌ی برهان پیامد، را بپذیرد. لذا با توجّه به آن، در مفهوم کنترل بازنگری می‌کند. فیشر نظریه‌ی خود در باب مسئولیت اخلاقی را بر مبنای مفهوم «کنترل هدایتگر» (در تمایز از کنترل نظارتی) توضیح می‌دهد. این نوع کنترل، دو مؤلفه‌ی اساسی و هر یک از آن‌ها سه ملاک برای تشخیص دارد. فیشر از این عناصر در چهار جهت استفاده‌ی نظری می‌کند:

1) بازشناسی مسئولیت اخلاقی در موقعیت‌های مختلف عملی.

2) توضیح و دفاع از انواع سه‌گانه‌ی مسئولیت اخلاقی.

3) پاسخگویی به نقدها و چالش‌ها.

4) بسط و توسعه‌ِی نظریه‌اش.