یكی از سالكین سیر و سلوک و عالِم بزرگ و عارف ربّانی در جهان شیعه، ملامحمد تقی مجلسی -رضوان الله علیه- می باشد. ایشان می نویسد:
آنچه این بنده از دوران ریاضت و خودسازی دریافته ام، مربوط است به زمانی كه به مطالعه تفسیر اشتغال داشتم. شبی در بین خواب و بیداری پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد -صلّی الله علیه و آله- را مشاهده كردم، شایسته دانستم در كمالات و اخلاق آن حضرت خوب دقّت نمایم. هر چه بیشتر دقّت كردم عظمت و نورانیّت آن جناب گسترده تر می شد، بطوریكه نورشان همه جا را فرا گرفت. در این هنگام بیدار شدم (بخود آمدم) به من الهام شد كه خُلق رسول خدا قرآن می باشد، باید در قرآن بیندیشم. پس هرچه بیشتر در آیات دقّت می كردم حقائق بیشتری نصیبم می شد، تا اینكه حقائق و معارف فراوانی بر قلبم فرود آمد. پس در هر آیه ای كه تدبّر می كردم چنین موهبتی بر من عطاء می شد. البته تصدیق این مطلب برای كسی كه به چنین توفیقی دست نیافته، دشوار بلكه غیر ممكن است. لیكن مقصود من راهنمایی و ارشاد می باشد.
دستور ریاضت و خودسازی عبارت از این است كه: سخنان بی فایده بلكه از غیر ذكر خدا خودداری كنید. استفاده از مأكولات و مشروبات و لباس های لذّت بخش و منكوحات و منازل زیبا و راحت را ترك كنید و به مقدار ضرورت اكتفا نمایید. از معاشرت با غیر اولیاء خدا دوری جوئید. از خواب زیاد اجتناب نمایید و ذكر خدا را با مراقبت كامل ادامه دهید.
اولیاء خدا تداوم بر ذكر «یا حی یا قیوم، یا من لا له الا انت» را تجربه كرده و نتیجه گرفته اند. من نیز همین ذكر را تجربه نمودم، لیكن ذكر من غالباً «یا الله» است، با خارج ساختن غیر خدا از قلب و با توجه كامل به جانب خدای متعال. البته آنچه بسیار مهم است ذكر خدا با مراقبت كامل می باشد و سایر امور به پایه ذكر نمی رسد. اگر این عمل تا مدت چهل شبانه روز ادامه یابد رهایی از انوار حكمت و معرفت و محبت بر سالك گشوده می شود. آنگاه به مقام فناء فی الله و بقاء بالله ترقی می كند. (روضة المتقین / ج 13، ص 128)

منابع: 
عقیقی بخشایشی - فقهای نامدار شیعه، ص 566 
ابراهیم امینی - تلخیص از كتاب خودسازی، ص 231 238 
سایت اندیشه قم