زين الدّين بن على بن احمد عاملى معروف به شهيد ثانى از بزرگ ترين و والاترين فقيهان و دانشمندان شيعه در سده دهم هجرى است وى در سال 911 ق . در شهرك جبع در جنوب لبنان ديده به جهان گشود. پدر وى نورالدّين على مردى فاضل و از عالمان با فضيلت جبل عامل بود.
در سال 943 قمرى پس از پايان تحصيلات اوّليه خود به دمشق رهسپار شد كه در اين سفر دو تن از شاگردان وى بنام هاى شيخ عبدالصّمد پدر شيخ بهائى و پسر عموى او على بن زهره جبعى نيز همراه وى بودند.
شهيد بيش از هفتاد كتاب و رساله در موضوعات گوناگون نوشته است كه دو كتاب شرح لُمعِه و مسالك وى در فقه ، منيه المريد در اخلاق و تعليم و تربيت از جمله مهم ترين آنهاست .
شهيد به علّت بدگويى هايى كه از وى نزد سلطان سليم شد مورد تعقيب قرار گرفته و دستگير مى شود و مأموران در بين راه اسلامبول او را شهيد مى كنند و سر او را نزد سلطان مى برند. بعدها پيكر بى سر او در محلّ شهادتش مدفون شده و گنبد كوچكى بر سر مزارش ساخته مى شود.