فرزند آیة الله العظمی مرعشی نجفی در باره ساده زیستی ایشان می‌گوید:

یكى از خصوصیات برجسته ایشان ساده زیستى و عدم توجه به مسائل مادى و زخارف دنیوى بود. ایشان پس از اقامت در قم و ازدواج با والده ما از نظر مالى مدت‌ها در وضعیت‏ بدى به سر مى‏بردند و مدت‌ها اجاره‏نشین بودند تا این كه كم‏كم با تهیه یك زمین ‏كوچك در آن خانه‏اى ساختند و تا آخر عمرشان نیز در آن زندگى كردند. ایشان ‏هیچ‌وقت از وضعیت مالى مطلوبى برخوردار نبودند و هر آنچه به دست مى‏آوردند، در راه رفع حوایج مردم مصرف نموده، یا وقف مى‏كردند و هیچ‏گاه مالى را به خودشان‏ اختصاص نداده‏اند. مى‏فرمودند: «من شب كه مى‏خوابم هیچ پولى، هیچ اندوخته‏اى در جیب من نباشد، چون ما عامل هستیم. ما باید از این دست ‏بگیریم و با دست دیگر بدهیم؛ و به فقرا، ایتام، نیازمندان و كمك كنیم به مراكز علمى، دینى و فرهنگى، اینها مال ما نیست!» و تا آخر عمر نیز چنین بودند. شب آخرى كه ایشان رحلت فرمودند، همان ‏شب به بنده مى‏فرمودند: «من خیلى بارم سبك است و هیچ نگرانى ندارم، تنها یك چیز مرا زجر مى‏دهد و آن این است كه مى‏ترسم در ایام زندگیم نوشته من یا صحبت‌هاى من ‏در هر موردى باعث‏ شده باشد كه حقى ناحق شود، یا در همسایگى ما گرسنه‏اى بوده‏ باشد و ما غذاى سیر خورده باشیم كه و الله و بالله و تالله اگر چنین چیزى بوده من آگاهى‏ نداشته‏ام و نصیحت مى‏فرمودند كه شما هم بارتان را سبك كنید و از تجمل پرستى و خانه بزرگ و ... بپرهیزید، كه همه چیز ظرف چند دقیقه نابود مى‏شود.» و روزى كه‏ایشان از دنیا رفتند، یك قبا داشتند كه مشكى بود و در ایام محرم و صفر مى‏پوشیدند و مجموع پولى كه در جیب ایشان بود، هشتصد تومان بود و هیچ اندوخته‏اى، زمینى یا ملكى نداشتند و هر آنچه به دستشان مى‏رسید، در موارد فوق الذكر مصرف مى‏كردند.

منبع:

کتاب فقهای نامدار شیعه ؛ عبد الرحیم عقیقی