عالم ربّانی و عارف كامل مرحوم میرزا جواد آقا ملكی تبریزی می نویسد:
پیامبر گرامی اسلام -صلّی الله علیه و آله- سفارش های مؤكّد درباره طول سجود فرموده که این امری بسیار مهم است. سجده طولانی، نزدیك ترین حالت بنده به خداست و به همین جهت در هر ركعت نماز دو سجده تشریع شده است. درباره ائمه اطهار -علیهم السّلام- و شیعیانشان در مورد طول سجود مطالب مهمی نقل شده است.
امام سجاد -علیه السلام- در یكی از سجدهها خود هزار مرتبه فرمود: لا اله الّا الله حقّاً حقّاً. لا اله الّا الله تعبّداً و رقّاً لا اله الّا الله ایماناً و تصدیقاً.
درباره امام كاظم -علیه السّلام- نوشته شده كه گاهی طول سجده اش از بامداد تا ظهر ادامه داشت و از اصحاب ائمه مانند «ابن ابی عمیر» و «جمیل» و «خرّبوذ» قریب به همین مطلب نقل شده است.

ایشان می فرمودند: از روزی كه خودم روی پای خودم ایستادم، هرگاه لباس نویی می دوختم، نخستین بار می بردم در حرم های ائمه - علیهم السلام - و با مالیدن به ضریح، آن را متبرك نموده، بعد از آن استفاده می كردم.

در أیام تحصیل در نجف أشرف شیخ و أستادی داشتم كه برای طلّاب با تقوی، مرجعی بود. از او سؤال كردم؛ چه عملی را شما تجربه كرده اید كه می تواند در حال سالك مؤثر باشد؟ فرمود: در هر شبانه روز یك سجده طولانی بجای آورید و در حال سجده بگویید «لا اله الّا انت. سبحانك انّی كنت من الظالمین» در حال ذكر این چنین توجه كنید كه پروردگارم منزّه از این است كه بر من ظلمی روا داشته باشد، بلكه خود من هستم كه بر نفسم ستم كردم و او را در این مهالك قرار دادم.
استاد! علاقه مندانش را به این سجده سفارش می كرد و هر كس كه انجام می داد تأثیرش را مشاهده می كرد، مخصوصاً كسانیكه این سجده را طولانی تر انجام می دادند. بعضی از آنها هزار مرتبه ذكر مذكور را در سجده تكرار می كردند و بعضی كمتر و بعضی بیشتر و شنیدم كه بعضی آنها این ذكر را سه هزار مرتبه در سجده تكرار می كردند.

منبع

(المراقبات/ ص 122)