یكی دیگر از خصوصیات ایشان علاقه و عشق بی‏ حد و حصر نسبت به كسب علم و دانش بود. یك وقتی ایشان نقل می ‏فرمودند: «زمانی كه ما در نجف اشرف به تحصیل اشتغال داشتیم، گاهی می شد كه ما تا 40 روز اصلا گوشت گیرمان نمی ‏آمد كه بخوریم، خوب آقازاده هم بودیم و رویمان نمی‏ شد برویم پیش اعلام و بزرگان آن وقت و دست دراز كنیم و گاهی آن قدر سرگرم درس بودیم كه تا 24 ساعت گرسنه می‏ ماندیم ولی اصلا توجه به این مسائل نداشتیم.» می ‏فرمودند: «زمانی كه من در مدرسه قوام در نزدیكیهای صحن مطهر مولی امیر المؤمنین در نجف اشرف به تحصیل اشتغال داشتم، با مرحوم آیه الله حاج سید ابوالقاسم ارسنجانی شیرازی كه از علماء بزرگ شیراز بودند، هم حجره بودم. ما گاهی گرسنه می‏ شدیم و هیچ چیز نداشتیم بخوریم. بعضی از اعیان و اشراف آن روز هم فرزندان خود را می‏ فرستادند به نجف اشرف كه درس بخوانند، ولی این ها معمولا می ‏آمدند و درس نمی‏ خواندند و آش و پلویی راه می ‏انداختند و عده‏ ای هم از این افرادی كه دنبال دنیا بودند، دور اینها را می ‏گرفتند و ارتزاق می‏ كردند، گاهی اینها كاهوی زیادی می ‏خریدند و می‏ آمدند در كنار حوض و برگهای زیادی را می‏ ریختند در حاشیه حوض و ساقه ‏های وسطش را می‏ بردند و می‏ خوردند. و من و آن رفیق هم حجره ‏ام با هم می‏ رفتیم این برگهای اضافی كاهوها را مخفیانه جمع می ‏كردیم و با آنها سد جوع می ‏كردیم و هیچ گاه هم به خودمان اجازه نمی‏ دادیم كه برای كسی بازگو كنیم، ولی آنی از تحصیل و تدریس غافل نبودیم.»

منبع: عقيقي بخشايشي - فقهاي نامدار شيعه، ص 566