محمد عالم‌زاده نوري

چكيده

اين مقاله در صدد تبيين مقصد رشد، و ارزش انسان در حيات فردي و اجتماعي است. انسان داراي يك هويت فردي و يك هويت اجتماعي است. مقصد رشد و ارزش انسان در حيات فردي، با دو عنوان «قرب به خدا» و «حيات طيب» مشخص شده است. قرب به كمال مطلق، به معني كامل‌تر شدن است. انسان هرچه كامل‌تر شود، به خدا نزديك‌تر مي‌گردد. هركس به خدا وابسته‌تر و فقيرتر باشد، كامل‌تر و به خدا نزديك‌تر است.
متكلمان حيات را به تركيبي از «ادراك» و «قدرت» معنا كرده‌اند. موجود زنده، موجودي است كه شعورمند و توانا، داراي قدرت شناخت و تصرف است. «حيات» در موجودات زنده داراي درجه‌بندي و مراتب است. هر چه انسان از اين دو ويژگي بيشتر بهره‌مند باشد، به معناي حقيقي حيات، نزديك‌تر است.
در بعد اجتماعي نيز، ارزش انسان بر اساس خدماتي است كه ارائه مي‏دهد؛ هرچه اين خدمات ارزنده‏تر و گسترده‏تر باشد، تأثير وجود شخص بيشتر و در بعد اجتماعي موفق‏تر است.