آیت الله شیخ محمد تقی بافقی، مکرراً اجتماع عظیمی از مردم قم را در صحن حضرت معصومه -علیها السلام- گرد می آورد و با سیاست دولت رضاخانی که امر به معروف و نهی از منکر را ممنوع کرده بود به مخالفت برمی خیزد.
شیخ شهید در این اجتماعات عظیم که مأمورین ستمگر و بی رحم شاهنشاهی از متفرق کردن و درگیری با آن عاجز می ماندند، طلاّب و مردم را تشویق به اقامه این فریضه الهی می فرمود و به دولت رضاخانی هشدار می داد که با اسلام مقابله ننماید.
ايشان در اجتماعات با صدای بلند فریاد می زد:
" أما فِیکُم رَجلٌ رَشِیدٌ ؛ آیا در میان شما جوانمردی یافت می شود."
و از مردم تقاضای مخالفت با این قانون شیطانی را می نمود؛ که سر انجام دولت به اجبار قانون مزبور را لغو کرد.

جناب شیخ  به اجرای این فریضه مداومت می نمود تا آن که خانواده سلطنتی در ماه رمضان 1346 قمری، مصادف با ایام تحویل سال نو شمسی 1306، به قم آمده و با  قصد و نيّت قبلی در حرم مطهر حضرت معصومه -علیها السلام- در غرفه بالای ایوان آیینه بدون حجاب به تماشای مردم مشغول شدند، تا دژ مستحکم اسلام و ولایت را بشکنند.

شیخ شهید با جرأت و قدرت برای خاندان سلطنت پیغام فرستاد که "شما چه کسانی هستید؟ آیا مسلمان نیستید ؟ پس در این مکان شریف چه می کنید و اگر مسلمان هستید، پس چگونه درحضور چند هزار نفری مردم با سر و روی برهنه نشسته اید؟ "

خانواده سلطنتی سریعاً رضاشاه ملعون را با تلگراف مطلع کردند و او نیز بلافاصله مجهز به قم آمد و شیخ بزرگوار را احضار و با سلاحی که در دست داشت به سر و صورت شریف ایشان زد و ایشان را به شدت مجروح کرد،  در حالی که تنها ذکری که جناب شیخ بر لب داشت " یا صاحب الزمان" بود و سپس آن بزرگوار را به زندان تهران فرستاد.