جناب حجة الاسلام حاج سید جعفر شاهرودى که از علماى عصر حاضر طهران است، فرمود: شبى در شاهرود خواب دیدم که در صحرایى حضرت صاحب الامر (علیه السلام) با جماعتى تشریف دارند و گویا به نماز جماعت ایستاده اند، جلو رفتم که جمال دلربایش را زیارت و دست مبارکش را بوسه زنم، چون نزدیک شدم شیخ بزرگوارى را دیدم که متصل به آن حضرت ایستاده و آثار جمال و وقار و بزرگوارى از سیمایش ‍پیداست، چون بیدارشدم درباره آن شیخ فکر کردم که کیست که تا این حدّ نزدیک و مربوط به مولاى ما اما زمان است؟

در پى یافتن ایشان به مشهد رفتم، نیافتم. به طهران آمدم ، ندیدم. به قم مشرّف شدم، ایشان را در حجره اى از حجرات مدرسه فیضیه مشغول به تدریس دیدم. پرسیدم کیست ؟ گفتند: عالم ربانى آقاى حاج میرزا جواد آقاى ملکی تبریزى است. خدمتش مشرّف شدم، تفقد زیادى کردند و فرمود: کى آمدى گویا مرا دیده و شناخته از قضیه آگاهند. پس به ملازمت ایشان درآمدم و ایشان را چنان یافتم که دیده بودم و مى خواستم .