تحليل و بررسی مفهوم بنيادين عدالت در انديشه هر انديشمندی از اهميت بسزايی برخوردار است. خواجه نصيرالدين طوسی يكی از انديشمندانی است كه درباره مساله عدالت سخنان گرانبهايی را بر زبان رانده و آثار سترگی را به رشته تحرير در آورده است. خواجه با رویکردی تلفيقی از اندیشه‌های فلاسفه یونان (آراء افلاطون و ارسطو) و آموزه‌های فلسفی و كلامی، توانسته است با ابزار عقل و نقل، ابعاد مغفول مانده کلامی عدالت را روشن و رویکرد اسلام به مقوله عدالت را به درستی تبیین نماید. او با بهره‌مندی از اين روش، میان عدالت و دیگر بخش‌های حکمت عملی اسلام، انسجام و هماهنگی ايجاد نموده است.در این پژوهش تلاش شده است تا به شیوه تحلیلی- توصیفی با رجوع به آثار به جا مانده از خواجه به ویژه کتاب اخلاق ناصری جایگاه عدالت در منظومه فکری خواجه تبیین گردد.