حجت  الاسلام و المسلمین علی اکبر آشتیانی می گوید:

به بیماری عصبی سختی دچار شده بودم؛ و به همین سبب،برای مداوا به خارج از کشور رفتم. پیش از آن، تقریبا نزد تمامی پزشکان ماهر داخلی رفته بودم ولی نتیجه ای به دست نیاوردم.

در خارج از کشور نیز، پزشکان از عهده درمان من بر نیامدند.وضع به گونه ای شده بود که میان دوستان شایع گشته بود که فلانی نیز علاج ناپذیر است و باید برای جانشینی وی در ژاندارمری فکری کرد.اعضای خانوده ام نیز کم کم مایوس شده بودند.خلاصه  امید برای درمانم بسیار کم بود.

به خدمت مرحوم حضرت امام_رضوان الله علیه_ رسیدم.سلام عرض کردم و گفتم:

اماما! دکترها مرا جواب کرده اند و این به معنای آن است که از نظر طبی، من علاج ناپذیرم. از شما خواهش می کنم که برایم دعا کنید. دعا کنید که ان شاءالله من بهبود یابم و بتوانم به خدمتگزاری ادامه بدهم.

ایشان دعا کردند. خدا را شاهد می گیرم که از آن پس، رفته رفته حالم بهتر شد و حالا به سلامتی کامل نزدیک شدم.

 

منبع:جلوه حق ص 58 و 59

نویسنده:واحد پژوهش انتشارات هناس

انتشارات:هنارس

http://aramesheabadi.persianblog.ir/post/1059/