تولد آیت الله سید عبدالکریم کشمیری (ره)
تولد
آيت الله سيد عبدالكريم كشميرى رضوى (قدس سره) در سال 1343 (ه.ق) در نجف اشرف در خانواده روحانى و سيادت «ذو گوهرين» چشم به جهان گشود. پدر ایشان حجة الاسلام سيد محمد علي کشميري، فرزند سوم آيت الله سيد حسن كشميرى (ره) بودند كه در كربلا متولد شده و تحت نظر پدر علوم دينى را فرا گرفت و ملبّس به لباس روحانيت گشت و به زهد و تعبّد و روحانيّت، معروف و مشهور بود پس از مراحل تحصيل به دامادى آيت الله سيد محمد كاظم يزدى صاحب كتاب شريف عروة الوثقى نائل شد و حاصل آن، فرزندانى همچون آقا سيد عبدالكريم بود كه موجب افتخار روحانيت و موجب سرافرازى پدر گرديد.
والد استاد زاهد و مقدس بود و به واجبات و مستحبات و رفتن به مسافرت ها و... شدت عمل و سختگيرى مى كردند. استاد فرمود: گاهى از كفشدارى حرم اميرالمؤمنين(عليه السلام) سؤال مى كرد كه آيا سيد عبدالكريم به حرم آمده است؟
حضرت استاد می فرمود: پدرم مجتهد نبود، اما در حدّ مجتهد بود. پدرم دعاى كميل و احتجاب و يستشير را خود مى خواند و مرا سفارش به خواندن آن مى كرد و مى گفت: پدرم آقا سيد حسن مرا به خواندن دعاى يستشير سفارش كرده است.
پدرم با مرحوم آيت الله شيخ عبدالكريم حائرى يزدى دوست و رفيق بود، به همين خاطر نام مرا عبدالكريم گذاشت.
پدرم لباس مقدس روحانيت را دوست مى داشت و براى اين دوستى شديد، هنوز مو بر صورتم روئيده نشده بود كه مرا به لباس روحانيت ملبّس كرد.
پدرم مقدارى تربت امام حسين(عليه السلام) را كه قريب به سيصد سال قدمت داشت، با قدرى بوريا (حصير) همراه تربت داشت؛ وقتى مريض ها به پدرم مراجعه مى كردند، چوب بوريا را در ليوان آب مى زد و به مراجعين مى داد و آنان شفا پيدا مى كردند.
ايشان علاقه وافرى داشت كه بعد از وفاتش آن جا دفن شود، ولى اين را به فرزندانش نگفته بود.
در آن دوران جنازه علما را براى طواف به كربلا مى بردند و دوباره باز مى گرداندند و در نجف دفن مى كردند. ايشان به عدّه اى از آقايان وصيت كرده بود كه اگر جنازه من آمد كربلا، همان جا در مقبره خودمان دفن كنيد.استاد فرمودند: شبى در خواب ديدم تسبيح به دست من است و پاره شد. تعبير آن را پرسيدم، گفتند: بزرگ قوم شما از دنيا مى رود و بين اقوام فاصله مى افتد، همين طور هم شد، پدرم در سن 56 سالگى در نجف اشرف از دنيا رفت و ميان اقوام فاصله افتاد.