سال دوم، شماره دوم، بهار 1390، صفحه 105 ـ 123

Ma'rifat-i Ākhlaqī, Vol.2. No.2, Spring 2011

حسين اترك*

چكيده

اين مقاله به روش تجربی به بحث و بررسی درباره اصول اخلاق كاربردی در رانندگی میپردازد. بخشی مربوط به مشاهدات تجربی از بداخلاقیهای رانندگان و نقض اصول اخلاقی توسط آنان، بخشی ديگر با روش توصيفی- تحليلی به تبيين و تحليل اصول اخلاق كاربردی در رانندگی برای اصلاح اين بداخلاقیها، پرداخته‌ است.

به نظر میرسد، بخشی از بداخلاقیهای موجود در رانندگی، ناشی از نگاه صرفاً قانونی و نه اخلاقی به رانندگی است. بخشی نيز به علت غفلت و بیتوجهی به اصول اخلاقی است. از اين‌رو، ضروری است راهنمايی و رانندگی و متولّيان فرهنگی برای تغيير نگرش رانندگان به رانندگی، از نگاه صرفاً قانونی به نگاه اخلاقی تلاش كنند. رعايت چند اصل اخلاقی مهم در رانندگی ضروری است: پرهيز آزار و اذيت ديگران به وسيله ايجاد سرو صدا، بوق زدن‌های غير ضروری، پارك دوبله و ايجاد راه‌بندان، لزوم جبران خسارت‌های مادی و معنوی در تصادفات، پرهيز از بد زبانی، نيكی و كمك به ديگران، خويشتنداری و صبوری. پيشنهاد میشود متولّيان امور رانندگی، آموزش اصول اخلاقی رانندگی را در كنار آموزش مهارت‌های رانندگی اجباری كنند.