نویسندگان:  صالحی زينب*
 
 * دانشگاه قم
 
چکیده: 

چکيده فارسی:
بخشايش در نيمه دوم قرن بيستم به بعد، يکی از فضيلت های اصلی شمرده می شود که با سرشت جائزالخطا و لغزش پذير بودن بشر ارتباطی تنگاتنگ دارد. هرچند تا حدودی اجماع وجود دارد که بخشايش، دائرمدار خطای اخلاقی است، به دليل گستردگی ابعاد و انواع آن، ديدگاه های مختلفی در خصوص چيستی بخشايش ارائه شده است. اشتراک اين ديدگاه ها در آن است که بخشايش را بر محور خطا اخلاقی می دانند و می کوشند تا مرز ميان بخشايش را با پديدارهای مشابه تعين يافته و تعين نايافته در علم اخلاق مشخص کنند. هرچند اين ديدگاه ها در وجه سلبی تعريف بخشايش، اشتراک زيادی با يکديگر دارند، در وجه ايجابی اغلب از هم فاصله می گيرند و گونه های مختلفی را در تعريف بخشايش و تبيين ماهيت آن عرضه می کنند. در اين مقاله می کوشيم تا بخشايش را براساس دو وجه سلبی و ايجابی تعريف کنيم.

چکيده عربي:
غدا التسامح في النصف الثاني من القرن العشرين فصاعداً، واحداً من الفضائل الأساسية، و يرتبط بشکل وثيق مع فکرة احتمال صدور الخطأ والزلل من الانسان. و علي الرغم من وجود اجماع ـ إلي حدًّ ما ـ علي ان التسامح يدور مدار الخطأ الأخلاقي، بسبب سعته و تعدد أنواعه، طُرحت آراء مختلفة بشأن طبيعته. و تشترک هذه الآراء في ان التسامح يدور حول محور الخطأ الأخلاقي و تحاول وضع حد واضح بين التسامح و بين مظاهر اخري مشابهة معيّنة أو غير معيّنة في علم الأخلاق. و تشترک هذه الآراء إلي حدّ بعيد في الوجه السلبي لتعريف التسامح، غير انها غالباً ما تبتعد عن بعضها في الوجه الايجابي، و يقدّمون أنماطاً مختلفة في تعريف التسامح و تبيين ماهيّته. نحاول في هذا البحث تعريف التسامح علي أساس الوجهين السلبي والايجابي.

 
منبع: نشریه:  پژوهش نامه اخلاق :   پاييز 1394 , دوره  9 , شماره  29 ; از صفحه 21 تا صفحه 42 .