حسين خنيفر / حامد بردبار / فريبا فروغی قمی

چکيده

نگاه تك ساحتی و ابزاری جوامع علمی و دانشگاهی به «پژوهش» موجب شده است تا پژوهشگران در انجام پژوهش‌های خود، پايبند به اصول اخلاقی نباشند. «اخلاق» از جمله موضوعاتی است كه بر تمام ابعاد و اضلاع هويت و زندگانی بشری تاثيرگذاشته است. بحث «اخلاق‌مداری در پژوهش» يكی از مقولات پركاربرد در اخلاق كاربردی و اخلاق حرفه‌ای است. مؤلفه‌های اخلاق پژوهش، از جهات متعددی قابل بحث و بررسی است كه به دليل كثرت اطلاعات و توليدات علمی در عصر جديد مورد توجه ويژه قرار گرفته است؛ زيرا تا زمانی كه اخلاق پژوهش رعايت نشود، مشكلات همچنان به قوت خود باقی خواهند ماند. در اين مقاله، سعی شده است تا با مطالعه تحقيقات بومی و ارزشی، مؤلفه‌های اخلاقی و فرهنگی پژوهش مورد بازشناسی قرار گيرد تا ضمن شناسايی ابعاد مؤثر بر اخلاق پژوهش، راهكارهايی به منظور افزايش سطح اخلاق مداری در پژوهش ارائه گردد.