منطق قرآن اين است كه يكى از عوامل مهم فحشاگريزى، نماز و انس و رابطه با خداست و هر اندازه اين عامل تقويت، با كيفيت بالاترى انجام گيرد، قدرت فحشاگريزى و فحشاستيزى آن نيز بيشتر است.
علامه طباطبايى(ره) در اين باره آورده است: «مقصود قرآن كريم كه مى فرمايد: نماز، انسان را از گناه باز مى دارد، اين نيست، كه هر فرد نمازگزار در برابر تمام گناهان مصون است، بلكه منظور اين است كه نماز موجب ياد پروردگار و سبب توجه به مقام ربوبى مى شود، و اثر طبيعى چنين توجهى اين است كه در انسان زمينه روح اطاعت و ترك گناه پديد آورد، ولى در عين حال ممكن است بر اثر ضعف توجه به خداوند، عامل هاى نيرومندترى اثر آن را خنثى سازد!».[1]
اثرى كه نماز در روح و روان ما مى گذارد، همان تقويت روح ايمان و توجه به پروردگاراست، و اين توجه درجه هايى دارد و درباره افرادى كه از ارتكاب بسيارى از گناهان پروايى ندارند، ياد خداوند نسبت به ترك گناهان، تنها به صورت يك زمينه است نه علت تامّه.
اين كه نماز پايه و ستون دين معرفى شده، به دليل نقش اساسى آن در شكل دهى شخصيت معنوى و دينى انسان است. در حقيقت نماز به ايمان انسان تجسم، و به هويت معنوى او كمال مى بخشد. طبيعت نماز از آن جا كه انسان را به ياد نيرومندترين عامل بازدارنده؛ يعنى اعتقاد به مبدأ و معاد مى اندازد كه داراى اثر بازدارندگى از فحشا و منكر است.
اين نماز و روزه و حجّ و جهاد
هم گواهى دادن است از اعتقاد
انسانى كه به نماز مى ايستد، تكبير مى گويد، خداوند را از همه چيز برتر و بالاتر مى شمرد، به ياد نعمت هايش مى افتد، او را به رحمانيت و رحيميت مى ستايد، به ياد روز جزايى مى افتد و... بى شك در قلب و روح چنين انسانى جنبشى به سوى حق و حركتى به سوى پاكى و جهشى به سمت تقوا پيدا مى شود. تمام ذكرهاى نماز، ركوع و سجودى - كه نهايت ذلّت در برابر ذات بارى تعالى است - موجى از معنويت در وجود انسان نمازگزار ايجاد مى كند، موجى كه سدّ نيرومندى در برابر گناه به شمار مى آيد.
ناگفته نماند هر نمازى به همان اندازه كه از شرايط كمال و روح عبادت برخوردار است، نهى از فحشا و منكر مى كند، گاه نهى كلّى و جامع، و گاه نهى جزيى و محدود.
درباره كاربرد نماز در بازداشتن از فحشا و منكر در تاريخ آمده كه جوانى به گنهكارى و آلودگى شهرت داشت اما نماز را به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله اقتدا مى كرد!! حضرت درباره او مى فرمود: «انّ صلاته تنهاه يوما»؛ «سرانجام نمازش روزى او از اين عمل هاى آلوده پاك مى كند».[2]
________________________
[1]. الميزان، چاپ بيروت، ج 16، ص 135.
[2]. ميزان الحكمه، ج 2، ص 1628، 1365.

http://akhlagh.porsemani.ir/content/%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87-%D9%88-%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%B2