فضیلت بسم الله
روزی عبداللهبن یحیى بر امیرالمؤمنین (علیه السلام) وارد شد، صندلى (كرسى) در برابر آن حضرت بود، حضرت امر فرمود كه بر آن كرسى بنشیند. عبدالله نشست، لحظهای نگذشت كه چیزى بر سرش افتاد و سرش شكست و خون جارى گشت.
حضرت امر فرمودند آب آوردند و خون سر او را شستوشو دادند و فرمودند: نزدیك شو به من؛ آنگاه دست بر شكاف سرش گذاردند، در حالىكه عبدالله سخت بىتابى مىكرد، جراحت سر را به هم آوردند و بهبود یافت، گویا شكستگى وجود نداشت؛ پس از آن فرمودند: «اى عبدالله! سپاس خدایى را كه قرار داد گرفتاریها را كفاره گناهان پیروان ما در دنیا، تا در فرمانبردن حق، سالم بمانند و سزاوار مزد و اجر شوند». عبدالله عرض كرد: یا امیرالمؤمنین! مجازات گناهان ما فقط در دنیاست؟ حضرت فرمودند: «آرى؛ مگر نشنیدهاى گفته پیامبر (صل الله علیه و آله) را كه فرمودند: الدنیا سجن المؤمن و جنةالكافر؛ دنیا زندان مؤمن و بهشت كافر است.»
خداوند پیروان ما را در دنیا از گناهانشان پاكیزه گرداند بهوسیله مصائب و ناراحتیها و به عفو خود، چنانكه مىفرماید: «ما اصابكم من مصیبة فبما كسبت ایدیكم و یعفوا عن كثیر»؛ آنچه مصیبت مىبینید از كردار خود شماست، و بسیارى از آن بخشش مىكند. شورى/30»
آنگاه پیروان ما به قیامت وارد شوند و طاعتهاى آنان را زیاد كند و لكن دشمنان ما را خداوند در دنیا جزاء دهد به طاعاتشان گرچه وزنى ندارد، زیرا طاعتشان اخلاص ندارد و چون وارد قیامت شوند، سنگینى گناهان و كینههایشان به محمد و آل محمد و یاران واقعى آنان، بر شانه آنهاست و در آتش فرو روند.
عبدالله عرض كرد: یا امیرالمؤمنین! استفاده كردم و به من آموختى؛ اگر به من مىفرمودید كه چه گناهى سبب محنت مجلس شد، بسیار نیكو بود كه دیگر مرتكب نشوم؟
حضرت فرمودند: «هنگام نشستن، بسمالله نگفتى، این مصیبت كفاره گناهت گشت؛ مگر نمىدانى كه پیامبر از جانب خداوند مرا حدیث كرد كه خداوند فرماید: هر كارى كه در آن بسمالله گفته نشود، آنكار ناتمام خواهد ماند.»
عبدالله عرض كرد: پدر و مادرم فداى شما! دیگر بسمالله را ترك نمىكنم.
حضرت فرمودند: پس تو سعادتمند خواهى گشت! عبدالله عرض كرد: تفسیر بسمالله چیست؟ حضرت فرمودند: «بنده چون بخواهد شروع در كارى كند، مىگوید: بسمالله، یعنى من به نام این اسم، این كار را انجام دهم، پس در هر كارى كه به بسمالله ابتداء كند، آن عمل مبارك خواهد بود.»
منبع : تفسیرالبرهان ذیل تفسیر بسم الله