سلام و وقت بخیر

اینجانب جوانی 19-20 ساله اهل تهران  و دانشجوی رشته پزشکی هستم.
من بسیار به اباعبدالله الحسین-پدر ومادرم به فدایش- علاقمندم و مثلا در مجلس ذکر مصیبت گاه روضه ایشان را که می خوانند هق هق گریه امانم نمی دهد.درحالیکه در برابر سایر ذکر مصیبتهای اهل بیت به هیچ وجه اینگونه نیستم و ملاقات با ایشان به بزرگترین آمال و آرزویم تبدیل شده.
چه کنم که در آخرت همواره با آقا باشم همواره همواره.
و از ایشان جدا نشوم و در کل اجر و مزد دنیای من همنشینی با اویی باشد که قلبم را از عشقش لبریز کرده است.
ضمنا بخاطر سختی دروس زمان زیادی برای آنها می گذارم و انجام اعمال سنگین خارج از توانم است.