نویسندگان:  مروتی سهراب*
 
 * دانشگاه ايلام
 
چکیده: 

چکيده: پيدايش اختلاف در بينش و منش انسان ها امری ضروری در نظام هستی است که از طبيعت آفرينش انسان و اختلافات موجود در منظومه هستی نشات می گيرد، به رسميّت شناختن اين اختلاف ها دليل روشنی بر به کارگيری اصل «مدارا» در جامعه است. با دقت و تفحص و تتبع در آيات قرآن کريم و سنت معصومين (علیهم السلام) به وضوح به دست می آيد که «مدارا» يک اصل مهم در دين اسلام است و به کارگيری آن يکی از عوامل گسترش اسلام در شبه جزيره عربستان و در جهان بوده است؛ پيشوايان دينی با ملايمت و مدارا موفق گرديدند دنيای مردم- زندگی اين جهانی- و آخرت آنان- زندگی آن جهانی- را اصلاح نمايند.
نگارنده در اين مقاله با پرداختن به اهميّت طرح موضوع در جامعه امروز به تعريف «مدارا» و تفاوت های آن با «مداهنه» و «تولرانس» (Tolerance) پرداخته و سپس مبانی نظری مدارا را از منظر قرآن کريم و روايات معصومين (علیهم السلام) و سيره پيشوايان دين در عرصه های عقيدتی و ايمانی، اخلاقی، رفتاری، فرهنگی و اجتماعی تبيين نموده است. در پايان اين موضوع را که مدارا به معنی سرکوب نکردن اختلافات انسانی است که گستره عمومی زندگی- فردی و اجتماعی- را در بر می گيرد و شامل نرمش و ملايمت با تمام مخالفين، اعم از مخالفين عقيدتی و غير عقيدتی است، با استناد به شواهد نقلی و دلايل عقلی تحليل نموده است.

منبع: نشریه پژوهش های اخلاقي (انجمن معارف اسلامي) :   تابستان 1385 , دوره  2 , شماره  3 (مسلسل 7) ; از صفحه 63 تا صفحه84 .

http://www.sid.ir/FileServer/JF/68913850703