درآمد

مشتاقان کمال معنوی و اخلاقی، در معرض این گزاره مشهور قرار می گیرند که برای حرکت معنوی به یک استاد کارآزموده بصیر نیاز است. این گزاره، دغدغه ذهنی شدیدی برای آنان ایجاد می کند که باید به صورتی روشمند، روشن، گویا و به موقع پاسخ داده شود.

این مطالبه، اثباتاً و نفیاً به پاسخ نیاز دارد؛ اثباتاً برای همه مشتاقان که بتوانند اصل ضرورت مربی، نوع این نیاز و کیفیت و زمان مراجعه به استاد را بدانند و نفیاً برای این که مدعیان دروغین و کم بضاعت و شیادان را بشناسند، تا این نیاز مورد سوء استفاده قرار نگیرد. برخی برای جلوگیری از این آفات، اصل نیاز به استاد را انکار کرده اند و برخی نیز اهمیت و ضرورت نقش مربی در تربیت اخلاقی را منتفی دانسته اند.

بررسی ها نشان می دهد تحقیق شایسته مستقلی در این زمینه صورت نگرفته و اثر جامعی در این باره نوشته نشده است. افزون بر این، توجه به کتمان و رازداری در پرداختن به این موضوع، فضای تحقیق را ناهموار و نوعی رازآلودگی مقدس را بر آن تحمیل کرده است. این ویژگی، برخلاف تحریک کنجکاوی و هوشیاری افراد، این موضوع را از معرض بررسی های عالمانه خارج ساخته و به برخورد سلیقه ای و غیر قابل اعتماد مبتلا کرده است.