در حدیثی آمده: « قال رسول الله (صلي الله عليه وآله) : مَن فارَق ذنباً فقد فارَقه عَقلٌ لا يرجع اليه اَبداً؛ پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرمودند : كسی كه با گناه همراه شود پس به تحقيق جدا میشود بخشی از عقل او در حالی كه هرگز بسوی او باز نمی گردد. اگر اینگونه است که باتوبه هم عقل انسان بازنمی گردد پس عقل امثال ما تاکنون به صفر حتی منفی رسیده است. این حدیث را چطور می توان توجیه و تفسیر کرد؟

باتشکر