ارزش انسانی
انسان نمازگذار اهل كرامت است.كرامت به چه معناست؟ و چه كساني از كرامت الهي برخوردار و چه كساني محروم اند؟
معناي لغوي كرامت : كرامت در لغت يعني گرامي داشتن و بزرگداشت ديگران. كرامت و عزت و بزرگواري جزئي از سرشت انسان است . اين است كه اگر انسان خود را آنچنانكه هست بيابد كرامت و عزت مي يابد.
معناي اصطلاحي كرامت
منظور از كرامت اين است كه انسان داراي حرمت است و حق دارد در جامعه به طور محترمانه زيست كند و كسي حق ندارد با گفتار و رفتار خويش حيثيت او را با خطر مواجه سازد. هم چنين قوه مقننه در تدوين قانون و قوه مجريه در اجراي قانون بايد به گونه اي عمل كنند كه موجب بي حرمتي به شخص مجرم نگردد. احترام به انسان در جامعه بعنوان يك اصل مورد پذيرش اسلام بوده و در اين خصوص تاكيدات فراواني صورت پذيرفته است . در روايات بسياري آمده كه هر كس مومني را تحقير نمايد به ذات كبريائي خداوند اهانت نموده و با او اعلام جنگ نموده است.
قرآن در ارتباط با كرامت انساني دو گونه تعبير دارد: در بخشي از آيات قرآن، از كرامت و ارجمندي انسان و برتري او بر ديگر موجودات سخن به ميان آمده و در برخي، انسان، نكوهش و حتي بحث فروتر بودن او از حيوانات مطرح شده است. در سورة اسراء، تكريم خداوند نسبت به بني آدم و برتري آنها بر بسياري از مخلوقات مطرح مي شود: وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا ؛ فرزندان آدم را حقيقتاً گرامي داشتيم و آنان را در خشكي و دريا بر نشانديم و از چيزهاي پاك به ايشان روزي داديم و بر بسياري از آفريده هاي خود، آنان را به گونه اي برجسته برتري داديم .(اسرا/70)
كرامت انسان در اطاعت خداست. بايد به انسان آموخت كه جز در برابر حق تعالي سر خم نكند و جز او را بندگي ننمايد تا گوهر كرامتش آسيب نبيند و به رشد و كمال خود برسد. انسان با اطاعت خداي كريم به اعتلاي روحي مي رسد و از پستي و فرومايگي پاك مي شود. نماز يكي از مظاهر اطاعت وبندگي خداست لذا اگر شخص نماز گذار نماز واقعي را اقامه كند اهل كرامت مي شود . كرامت حقيقي در اطاعت و بندگي حق تعالي است و آن مزيتي كه مزيت حقيقي است و آدمي را بالا مي برد و به سعادت حقيقي اش كه همان زندگي پاك و ابدي در جوار رحمت پروردگار مي رساند، پروا داشتن از خدا و پاس داشتن حرمت هاي الهي و تقوا پيشه كردن است.
خداي سبحان تقوا را راه تحصيل كرامت معرفي كرده و باكرامت ترين مردمان را با تقواترين آنها مي داند و مي فرمايد: إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ؛ به درستي كه گرامي ترين شما نزد حق تعالي پرهيزگارترين شماست.(حجرات/13) و در مقابل اهل گناه و دنياپرستي و كفار و مشركين از كرامت انساني بي بهره اند. قرآن كريم مي فرمايد: أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ؛ آنان همانند چهارپايان بلكه گمراه ترند(اعراف/179). يا در جاي ديگري مي فرمايد: صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَعْقِلُونَ؛ [کافران، در حقیقت] کر و لال و کورند، به همین سبب [درباره حقایق] اندیشه نمی کنند.(بقره/171).