سقراط در تمام آثار افلاطون جز در رساله قوانين حضور دارد. برخی افلاطون شناسان انديشه ی سقراط تاريخی در آثار دوره اول افلاطون را از انديشه ی سقراط افلاطونی در آثار دوره دوم به بعد جدا می دانند، امّا در نظر برخی ديگر از جمله ياسپرس، سقراط شخص يگانه ای مجسم می شود که خود شناسی مسئله بنيادين زندگی او بوده است. او "خود ما " را روح يا حقیقت انسان معرفی می کند که مرگ اصيل و زندگی اصيل درارتباط بااصالت آن معنا می یابد. سقراط پس ازمحکوم شدن به مرگ با آغوش باز آن را پذیرفت؛ اين پذيرش ناشی بود از نوع نگاه او به مرگ و زندگی. دراین مقاله به روش توصیفی – تحلیلی سعی می شود براساس نوع نگاه سقراط به روح و حقیقت انسان، مرگ و زندگی راستین از اندیشه وعمل او استنباط و تبیین گردد. براساس این تبیین، مرگ و زندگی آدمی به علاوه فضیلت حکمت که فضیلت اصلی "خود آدمی"است مرگ آگاهی و زندگی آگاهی است و سعادتمندی آدمی درگرو اینهاست.