نویسندگان:  مومنی ناصر*
 
 * گروه فلسفه اسلامی، دانشكده الهيات، دانشگاه پيام نور
 
چکیده: 

زمينه: يکی از علل کم رنگ شدن اخلاق در روابط انسانی، غفلت از ارزش والای انسانی است. اين نگرش باعث مي شود که انسان موجودی کم اهميّت به نظر آيد و ناخودآگاه بسياری از حقوق قانونی و اخلاقی او ناديده گرفته شود. برعکس، توجه به جايگاه بالای انسان، حس احترام به بشر و رعايت رفتار اخلاقی نسبت به او را بر می انگيزد. بنابراين لازم است، حقيقت و جايگاه انسان به گونه ای فراگير و با روشی عقلی و نظری، تبيين شود و پيامدهای اخلاقی آن در رفتار افراد نسبت به يکديگر مورد توجه قرار گيرد. از اين روی پژوهش حاضر بر آن شد بر انسان شناسی فلسفی، عرفانی و دينی، به عنوان مبانی نظری اخلاق حرفه ای توجه نمايد.
نتيجه گيری: بين تلقی هر شخصی از انسان و نوع رفتار او با افراد بشر رابطه معناداری وجود دارد. توجه دادن به استعدادها و ظرفيت های نهفته در انسان و جايگاه بالای او در آفرينش، افزون بر اين که هوش اخلاقی را پايدارتر می کند، می تواند از سويی نوعی احترام و رفتار اخلاق مدارانه نسبت به انسان ها را در افراد برانگيزد و از ديگر سو، انگيزه برای تربيت انسان های بدرفتار و غيراخلاقی را افزايش دهد. از اين رو، برای بهبود روابط انسانی و به ويژه رعايت اخلاق در محيط کسب و کار، ديدن اين جايگاه می تواند نقش چشمگيری داشته باشد. اين ديدن امّا بيشتر با چشم خرد ديده می شود تا با چشم سر، يعنی نظری و فراتر از رفتارشناسی است.

منبع: نشریه اخلاق در علوم و فناوری: زمستان 1394 , دوره  10 , شماره  4 ; از صفحه 17 تا صفحه 26 .

http://www.sid.ir/FileServer/JF/70913940403