نویسندگان:  سلاجقه آزيتا*, صفري ثنا
 
 * گروه علوم تربيتي، دانشکده روانشناسي و علوم تربيتي
 
چکیده: 

زمينه: پرداختن به اخلاق دانشگاهي در برنامه هاي کلان جامعه داراي اولويت خاصي است و غفلت از آن آثار زيانبار فراواني به بار مي آورد و دانشگاه براي نهادينه سازي اخلاق در فرهنگ سازماني خود محتاج ترويج مستمر و اثربخش اخلاق در همه ارکان خود مي باشد. رعايت اخلاق حرفه اي در دانشگاه، حافظ سعادت و رفاه فردي و گروهي دانشجويان است و تجاوز به آن مي تواند به توانايي يادگيري دانشجويان لطمه وارد کند. بنابراين هدف اين پژوهش بررسي وضعيت عملکرد استادان دانشگاه به منظور آگاهي از وضع موجود و شناسايي عوامل موثر جهت ارتقاء اخلاق حرفه اي به کار مي رود.
روش: شيوه انجام پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري آن، دانشجويان دانشگاه پيام نور کرمان مي باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان مشتمل بر 370 نفر است که به شيوه تصادفي انتخاب مي شود. ميزان ريزش نمونه 140 نفر مي باشد. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه اي پژوهشگر ساخته و جهت توصيف داده ها از آمار توصيفي و ضريب همبستگي پيرسون استفاده مي شود.
يافته ها: بين تمام مولفه هاي اخلاق آموزشي به جز پرداختن به موضوعات حساس، داشتن روابط دوگانه با دانشجويان و احترام به محل آموزش با عملکرد استادان رابطه معناداري وجود دارد.
نتيجه گيري: استادان به اغلب مولفه هاي اخلاقي در تدريس و آموزش توجه مي کنند و اين امر باعث افزايش اثربخشي آموزش و کارآيي کلاس و همچنين يادگيري بهتر و موثرتر دانشجويان مي شود.

منبع: نشریه اخلاق در علوم و فناوري :   پاييز 1394 , دوره  10 , شماره  3 ; از صفحه 103 تا صفحه 110 .

http://www.sid.ir/FileServer/JF/70913940311