نویسندگان:  خورشیدیان اعظم, مومنی سیده نفیسه*, علاالدینی مژگان, اعتمادمقدم شهرو
 
 * مركزتحقیقات دندانپزشكی، دانشگاه علوم پزشكی ایران
 
چکیده: 

زمینه: اخلاق پزشكی، نظام ساختارمند و كاربردی، جهت ارایه راهكارهای مناسب در ارتباط با مشكلات اخلاقی مطرح در حیطه علوم پزشكی می باشد و دندانپزشكی نیز همانند سایر شاخه های علوم پزشكی نیازمند چنین ساختاری است. رفتارهای اخلاقی در دندانپزشكان، انعكاسی از تاكید بر آموزش اصول اخلاقی در طول دوره تحصیل آنها می باشد. دوره دانشجویی بهترین زمان برای یادگیری اصول و شیوه به كاربردن اخلاق حرفه ای است كه نتیجه آن برقراری ارتباط درست با بیماران و همكاران می باشد. در این مطالعه تاكید بر آموزش اخلاق، متناسب با شرایط رشته دندانپزشكی است.
در حال حاضر، آموزش اخلاق در دانشگاه های دندانپزشكی به صورت سنتی وارایه سخنرانی توسط استاد، مبتنی بر آموزه های تكرار مفاهیم به صورت نظری صرف، تنها موجب كاهش علاقه دانشجویان می گردد و به نظر می رسد كم توجهی به جنبه عملی درس اخلاق در دانشكده های دندانپزشكی، كارایی آن را كاهش داده است. همچنین، سرفصلهای آموزشی درس اخلاق در دانشكده های دندانپزشكی بر پایه اخلاق پزشكی استوار است و اغلب، تفاوتهای حرفه ای دندانپزشكی در آن نادیده گرفته می شود. امروزه، درمانی موفقیت آمیز تلقی می شود كه مبنی بر توقعات بیمار، توجه به اخلاقیات، ارتباط بین پزشك و بیمار و همراه با رضایت بیمار باشد. هدف از آموزش اخلاق، ایجاد انگیزه و تغییر نگرش در دانشجویان است كه موجب ارتقا مهارت رفتاری و آگاهی از تعهدات حرفه ای آنها می گردد.
نتیجه گیری: بنابراین آموزش اخلاق در دانشكده های دندانپزشكی نیازمند تحول است تا بتوان به اهداف عالی در این زمینه دست یافت و با در نظر گفتن تفاوت های حرفه ای دندانپزشكی بهتر است برنامه آموزشی درس اخلاق بازنگری و براساس نیازهای این رشته تدوین گردد.

منبع : نشریه اخلاق در علوم و فناوری :   پاییز و زمستان 1387 , دوره  3 , شماره  4-3 ; از صفحه 85 تا صفحه 89 .