سال سوم، شماره اول، زمستان، 1390، صفحه 89 ـ 109

Ma'rifat-i Ākhlaqī, Vol.3. No.1, Winter 2012

چكيده

رابطه اخلاق و سياست در انديشه ملّاصدرا از مباحث قابل تأمّل در فلسفه اخلاق و فلسفه سياست اسلامی است. بر اساس انديشه ايشان می توان از اخلاق متعاليه و سياست متعاليه در كنار حكمت متعاليه سخن گفت. در اخلاق متعاليه امر به گونه‌ای است كه انسان با انتخاب‌های عاقلانه، به خود هويت اخلاقی بخشيده، از اين‌رو هرچه از سعه عقلانی بيشتری بهره‌مند شود، اخلاقی تر خواهد شد. سياست متعاليه هم سياستی است كه كاملاً بر شريعت و توحيد مبتنی می باشد و در پی سعادت حقيقی انسان است. بديهی است كه چنين سياستی با اخلاق متعاليه كه همان اخلاق الهی و تخلّق به اخلاق الله است، تعامل دارد. در انديشه ملّاصدرا اخلاق، روح و گوهر سياست شمرده و سياست در خدمت اخلاق و در جهت دستيابی به «سعادت» قرار می گيرد.

* دانشجوی دكتری دين پژوهی                                                                      r.dehghan88@yahoo.com