با عرض سلام من دختری هستم 22 ساله، دانشجوی پزشكی كه تصمیم به ازدواج گرفته‌ام، من خواستگاران زیادی دارم كه برایم مناسب‌اند اما مشكلی كه دارم این است كه پدرم به هیچ وجه در جلسات خواستگاری حاضر نمی‌شود. لازم به ذكر است پدر و مادرم سالیان سال به علت بیكاری پدرم و تفاوت فرهنگی با هم اختلاف داشتند و گاهی كار به دست درازی پدرم منجر می‌شد؛ حتی این پرخاشگری پدرم منجر به دعوای سخت پدرم با با اقوام مادرم شد. با این شرایط پدرم با تمام فامیل قطع ارتباط کرده و ما به تنهایی به مهمانی می‌رویم. البته من هم پارسال متوجه رفتار بی ادبانه اشتباهم با پدرم شدم و از او عذرخواهی كردم و او هم ظاهرا پذیرفت.

به نام خدا من زنی 30 ساله و صاحب یک فرزند هستم زنی كاملا با حجاب و مقید به دین اسلام هستم و در زندگی مشكلات فراوانی داشتم و از زمانی كه خودم را شناختم اعصاب درستی نداشتم و از كودكی وسواس فكری داشتم ولی متاسفانه مدت 3 سالی است كه افكاری ناخوشایند فكر و زندگیم را از هم پاشیده و هر چه سعی می‌كنم نمی‌توانم خودم را اصلاح كنم و با دیدن حرم امامان وشنیدن و دیدن نام‌های اهل‌بیت (علیهم‌السلام) افكاری زشت به سراغم می‌آید و مرا آزار می‌دهد طوری كه از زیارت رفتن می‌ترسم و به طور كلی از زندگی كردن نا امید شدم آیا این نوع زندگی كردن كه افسار آن در دست خودم نیست برای من گناه در پرونده عملم نوشته می‌شود آی

یه سئوال دارم!! من تو تیزهوشان درس می‌خونم و به غیر از روزهای 5 شنبه و جمعه بقیه روزها فقط یه ربع برای خواندن نماز وقت دارم و بقیش روز هم از خستگی می‌افتم! البته بعضی از روزها مثل جمعه استثناء است! خیلی دلم می‌خواد بدونم با این وضعیت چگونه می‌تونم به درجه اولیاء خدا نزدیک بشم؟! اگه می‌شه بگید برای نزدیک شدن به این درجه چه خصوصیات که از همه مهم‌ترند رو باید داشته باشیم؟ ممنون می‌شم به سئوالم جواب بدید...

خانمی هستم که مشغول به کارم و با افراد زیادی مواجه هستم، چطور رفتار کنم که لطمه‌ای به معنویتم نخورد؟