در حدیثی آمده: « قال رسول الله (صلي الله عليه وآله) : مَن فارَق ذنباً فقد فارَقه عَقلٌ لا يرجع اليه اَبداً؛ پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فرمودند : كسی كه با گناه همراه شود پس به تحقيق جدا میشود بخشی از عقل او در حالی كه هرگز بسوی او باز نمی گردد. اگر اینگونه است که باتوبه هم عقل انسان بازنمی گردد پس عقل امثال ما تاکنون به صفر حتی منفی رسیده است. این حدیث را چطور می توان توجیه و تفسیر کرد؟

باتشکر

با سلام، پدر اینجانب سال ها پیش رابطه خود و خانواده را با یکی از اقوام نزدیکمان قطع کرد و دلیلش هم گناه بدی بود که پدرم معتقد بود یکی از فرزندان فامیلمان انجام داده و شاید هم جهت جلوگیری از تاثیرات منفی بر روی اینجانب این کار را انجام داد. ولی اکنون که سال ها از این قضیه می گذرد پدرم به هیچ وجه حاضر نیست حتی در حدی که صله رحم برقرار شود رابطه را برقرار نماید و اگر هم به ایشان بگوییم عصبانی می شود. لطفاً راهی پیشنهاد کنید تا بتوانم پدرم را از این گناه نجات دهم.

با عرض سلام، نوجوانی 14 ساله هستم كه حضور قلب خوبی در نماز ندارم خواهشمندم راهنمايی ام بفرماييد، باتشكر.

سلام علیکم