بعضى وقت‏ها سجده‏ هايشان طولانى مى‏ شد. يك روز از ايشان علت آن را پرسيدم، فرمودند: اين‏ها يك چيزهاى غيبى است نمى‏ توانم بگويم.

بهترين كار براى سالك در كدام يك از اعمال عبادى است؟
ج: بهترين آن سجده است مانند ذكر يونسيه «لا اله الّا انت سبحانك انّى كنت من الظّالمين» يا ذكر سجده حضرت موسى‏ بن جعفر (عليه السلام) «عظم الذّنب من عبدك فليحسُن العفو من عندك».

سكوت 

از آنجائى كه يكى از اركان سلوك را صمت و سكوت نوشته‏ اند؛ و گاهى سكوت حالت اختيارى نيست بلكه از عالم امر به شخص سكوت مى‏ دهند؛ حضرت استاد دهه آخر عمرشان در سكوت عنايتى بودند.
بسيار افرادى نزد ايشان مى‏ آمدند و تقاضاى موعظه مى‏ كردند؛ و ايشان يا بسيار مختصر كلامى مى‏ فرمودند و يا چيزى بيان نمى‏ داشتند.
دو سال قبل از وفات، حضرت آيةاللَّه مهدوى كنى از تهران خدمت استاد مشرف شدند و بعد از پذيرايى از ايشان تقاضاى ارشاد و موعظه‏ اى كردند، ولى حضرت استاد چيزى نفرمودند و در سكوت و تفكر بودند!
وقتى (آذر 1373) از جناب استاد پرسيده شد: براى سكوت چه چيزى براى قلب خوب است؟ فرمودند: نقش اللَّه بر قلب بستن با شرايط خاص و عدد معين.

ساكت و متوجه 
سكوت ايشان هميشه بر حرف زدنشان ترجيح داشت. اصلاً ايشان حرف نمى‏ زدند مگر اين كه سؤال مى‏ كردى و گرنه اصلاً آدم اهل حرف نبودند.
ساكت و متوجه؛ و بعد از سكته هم ساكت‏ تر شده بودند. حتى ساعتى آدم پيش‏ شان مى‏ نشست، به زور بايد سؤالى مى‏ كردى كه حاج آقا چيزى بفرماييد. گاهى مى‏ گفت چه بگويم؟ يا گاهى جملات جزئى داشتند مثلاً «فاذكرونى اذكركم و اشكرو الى و لا تكفرون»: (پس به ياد من باشيد تا به ياد داشته باشم و شكر مرا گوييد و كفران نكنيد).

غالباً سكوت بود 
 پدرم با هيچ‏كس رابطه نداشت، اما همه او را دوست داشتند، ولى ايشان غالباً سكوت مى‏ كردند.

منبع: http://erfanekeshmiri.ir/pages/sire